در این مقاله قصد داریم به معرفی (Internet Protocol version 6 (IPv6 و ویژگی های آن بپردازیم
پروتکل نسخه ۶ یا IPv6، جدیدترین و احتمالا آخرین نسخه پروتکل اینترنت است که با هدف برطرف کردن مشکلات IPv4 یا همان پروتکل فعلی اینترنت توسعه داده شد. با افزایش تصاعدی کاربران اینترنت، مشکل کمبود IP در نسل ۴ پروتکل اینترنت مطرح شد؛ IPv4 فقط ۴ میلیارد آدرس را در اختیار کاربران قرار دهد اما IPv6 می‌تواند 128 بیت را نشانه‌گذاری کند که این یعنی 2 به توان 128 دستگاه با این قرارداد یا پروتکل قابل نشانه‌گذاری است. این پروتکل طراحی شده است تا از آن برای ایجاد ارتباط بین سیستم های متصل به هم برای ارسال بسته ها تحت شبکه و شناسایی دستگاه ها استفاده شود.
IPv6 تمامی نیازهای احتمالی اینترنت آینده را پاسخگو خواهد بود؛ به همین علت، از آن به عنوان نسل دوم اینترنت نیز یاد می‌کنند.
چرا IPV6 به وجود آمد؟
پروتکل IPV4 ، استاندارد قبلی، از چهار رشته اعداد تشکیل شده است که هر کدام شامل سه رقم هستند که با نقطه از هم جدا شده اند. یک آدرس IPV4 استاندارد 32 بیت بوده و چیزی مانند 255.255.255.255 می باشد که اجازه دسترسی به 4.2 میلیارد آدرس IP منحصر به فرد را می دهد.
با افزایش سریع دستگاه‌های بی‌سیم و افزایش درخواست ها برای اتصال به شبکه اینترنت تعداد IP های منحصر به فرد به واسطه محدودیت های IPV4 بسیار کم شد، از این رو انتظار می‌رفت در اوایل دهه 2010 این اتفاق بیفتد، اما آدرس‌های IPV4 هنوز به اتمام نرسیده اند زیرا آدرس‌های IPV4 فروخته شده و دوباره استفاده می‌شوند. با این حال، مشکل تخلیه آدرس IP که در افق خودنمایی می کند. برای ارائه یک استاندارد جدید از پروتکل لایه شبکه که اجازه می دهد آدرس های IP منحصر به فرد بیشتری ایجاد شود، IPV6استاندارد شد.
به عنوان شروع برای دانستن همه چیز درباره IPV6، پروتکل IPV6 که 128 بیتی است بر خلاف پروتکل قبلی خود از دار هشت رشته شماره تشکیل شده است که هر کدام شامل چهار کاراکتر است که با دونقطه از هم جدا شده اند. IPv6 مقدار بسیار زیادی از آدرس های IP منحصر به فرد را به ما می دهد. به طور دقیق 340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,456 IP. همچنین تضمین می‌کند که به این زودی آدرس‌های IP منحصربه‌فرد برای تخصیص به دستگاه‌های جدید تمام نخواهد شد.